Umutlarımı hep bahara saklarım.

Şimdi çok gecikmiş baharları taşırım,

içimde.

Bilir misin? beklemek ne zor,

3 ay baharı.

Sonra vazgeçip içine atmak,

70, 78, 86, 87, ...

... 95 baharını.

Bugünse bundandır elimdeki çiçekleri,

içime basışım

dışıma çıkartamadıklarıma.

Baharı beklerken_

Bir önceki akşamdan kalmayım. Boğazlarım ağrıyor. Gecenin en karanlık zamanın da uyanıp güneşin oklarını bekliyorum.

Yatağım hemen pencerenin yanında. Penceremin önü açık,perdesiz. Gündoğumunu yaşamak istiyorum. Ama yağmurlar penceremin önünde. Nasıl olduğunu anlayamıyorum ama bulutsuz gökyüzünde güneşin yerine yağmur var bu sabah. Uykuya dalıyorum tekrar. Umutsuzluğun pençesinden bir an önce kurtulmaya çalışıyorum.

Sabah 9.30 ... Bunun yeni bir sabah mı ? yoksa aynı sabah mı ? olduğunu ayırt edemiyorum. Bu kez iyice uyanıyorum. Boğazlarımda ki ağrıya rağmen.

Bak işte bu güzel. Güneş bu sefer yerinde. Ve oklar beni yatağa çakmak için vücuduma giriyor. Sakin davranıyorum. Panikleme nöbetleri çok gerilerde kaldı artık.

Sonunda miskinliği bırakıp yataktan kalkıyorum. İlk işim ocağa çayı koymak. İkincisi ise bir sigara yakıp tuvalete girmek. Tam Türk usulü yani.

Boğaz ağrılarım hafifliyor. Çok uzu zamandan beri düşüncelerim toplayamazken bu sabah (belki de ikinci sabah) beynim yeterince berrak. Üzerindeki o her zamanki sıkışma yok olmuş. Rahatım.

Daha da rahatlamış bir şekilde tuvaletten çıkıyorum. Aslında barsaklarımdan hiç bir şey çıkmadı. Sadece dört beş dakikalık düşünsel bir rahatlık yaşadım. Tam Türk usulü. Bir bardak çay doldurup bir sigara daha yakıyorum. Yani tam Türk usulü....

ÖZER

Yalnızlığında bekliyorsun. Belirsizlikte. Hiç bir şey yapmadan. Kafanı yastığa koymuş ve bekliyorsun. Bıkkınsın. Her şeyden ve herkesten. Yüzlerce maskenin birini takıp birini çıkartan herkesten. Ailenden,okulundan,yürüdüğün sokaklardan. Yetmiyor artık kanında dolaşan zararlı maddeler. Belki de hiç gelmeyecek birisinde umudun. Durmadan soruyorlar:”Umudun var mı senin umudun”. Sahi en son ne zaman umutlandın sen? Hiç bir şey bilmiyorlar sana dair. Sadece kurguladıklarını oynamanı,sadece oynamanı istiyorlar. Sormadan hiç bir şey sormadan. Hayat dedikleri de bu. Ama unutma hayat nesnelere seçme hakkı tanımaz !

Deniz