Nöbetçi Eczane / 2 - Olmasam Ne Olurdu ki ?

Hiç olmamak aslında tek isteğim bu biliyor musun? Bir şekilde bana sorsalardı olmamayı yada bir hiçlik olmayı tercih ederdim. Bana kimse sormadı isteğim dışı geldim dünyaya ve bir çok şey isteğim dışı hayatımda. Tıpkı varoluşum yaşayışım gibi yok oluşumda isteğim dışı olacak. Nerede ne zaman olacağıma ben karar veremedim söz hakkım olmadı nerede ne zaman öleceğime de ben karar veremicem (yeterince güçlü olursam belki elimde olur ama diilim o kadar güçlü)Eğer sorsalardı bana,eğer elimde olsaydı gelmezdim bu dünyaya,acı çekmezdim bu kadar nereye dönsen kan,gözyaşı her yerde kin nefret. İnsanlar bi yığın anlamsız şey için katlediyolar birbirlerini. Güzel olan ne var ki dünyada,ne kadar yaşayabiliyosun yada güzellikleri. Düşünsene bu kadarkötülük içinde ayakta kalmak için uğraşmaktansa,acı çekmektense;Hiç olmamak,bilmemek,hiç yaşamamış olmak bence en güzeli bu olurdu. Kaybedecek hiç bir şeyin yok çünkü sen yoksun olmadın hiç. Kaybettiğin her şeyle, her insanla biraz daha yok olmuyomusun zaten. Yokluktan geldik,yine yokluğa gidiyoruzda bu kadar acı çekmeye bu kadar yıpranmaya ne gerek var peki. Hem de yavaş yavaş hergün bi parçamız içimizde ve dışımızda liğme liğme edilerek. Sana da olur mu bilmem bazen sebep yokken bişeyler boğazımı tıkar,göz pınarlarım ıslanır ağlayamam ama. Kızarım kendime neden?Bi sebep yokki diye. Ama biliyorum ki varolmak,sadece varolmak,bu dünyada varolmak bile bunun için yeterli bi sebep aslın da.Belki hassaslık belki duygusallık ama gülmekten çok ağlamak var dünyada yada ağlayamamak. Bunu bile becerememek. Saçma gelecek belki sana ama bence insan ırkı artık yok olmalı ürememeli. Çünkü kendimize diil sadece zararırımız. Hayvanlarıyla, bitkileriyle, iklimiyle, doğasıyla, her şeyiyle yok ediyoruz dünyayı yavaş yavaş. Ve varolmaktan bahsediyoruz. Sonumuzu hazırlarken bir yandan,bir yandan da kalıcı olmak için uğraşıyoruz. Aslında yokluğa kendi ayaklarımızla gidiyoruz ama bunu görmek te istemiyoruz,inkar ediyoruz kendimizi,kandırıyoruz. Daha ne kadar sürecekse bu kandırmaca. Doğa bile dayanamıyor bize her fırsatta haketmediğimizi yaşamı binlerce kişiyi alarak,yok ederek haykırıyor bize. Ve biz de intikam alıyoruz doğadan onu yok ederek.Bir kör dövüşü gibi. Aslın da yok ettiğimiz kendimiziz. Yokluktan geldim,oraya gidiyorum. Düşünüyorum geldiğim yere gideceğim değermi peki bunca çirkinliği yaşamaya..!!! Bize kalan yaşanası bi kaç şey kaldı gerçek dostluk ta bunlardan biri.

Teşekkür ederim..!!

Kemal TURAN