Konu:80'li yıllardan itibaren rock müzik ve türevlerinin evrimsel gelişimi 

1980 li yılların başına gelindiğinde 70 lerin çiçek çocukların rock müziği artık ömrünü tamamlamaya başlamıştı. Bu yıllarda klasik rock kalıplarının dışında oldukça farklı türlerin ortaya çıkmaya başladığını görmekteyiz. Özellikle 80'lerin başı 68 lerde Hendrix , Doors, Led Zeppelin ve diğerlerinin başlattığı akımlara benzer şekilde (tarz olarak değil tabii ki) yeni akımların tam bu zamanlarda ortaya çıkmaya başladığını görüyoruz. Heavy Metal öldü denildiği anda Iron Maiden ın yarattığı NWOBHM (new wave of british heavy metal); Mötley Crue, Queensryche, Kiss gibi grupların sırtladığı GLAMROCK ve tabii ki Metallica, Slayer, Megadeth gibi grupların takipçisi olduğu THRASH gibi yeni müzikler bir anda piyasayı alt üst etti.80 li yıllar rock müzikte pek çok devrimsel sayılabilecek tekniğin denenmesi , diğer müzik türlerinin rock a uyarlanması gibi müzikal gelişimlere tanıklık etmiştir. Yngwie Malmsteen in "rising force" albümü Barok müziğin rock a oldukça başarılı bir şekilde adapte edilebileceğini göstermiştir.80 lerin başına piyasaya tam hakim olan glamrock ve nwobhm nin yerini 80 li yılların ikinci yarısında yavaş yavaş thrash olmaya başlamıştır. Özellikle Metallica nın “One” şarkısının 1988 de grammy kazanması artık thrash müziğin undergroundlıktan çıkıp yavaş yavaş daha geniş kitlelere yayılmasına ön ayak olmuştur.80 li yılların devrimselliğine geri dönelim şimdi.70 lerin çiçek çocukları müzikal ruhu mükemmel bir şekilde yansıtmalarına ve oldukça başarılı eserler ortaya koymuş olmalarına rağmen özellikle rock gruplarının gitaristlerinin teknik açıdan zayıf olması onların en fazla eleştiri aldıkları noktalardan birisi olmuştur. İşte 80 li yıllarda ortaya çıkan pek çok virtüöz rock gitaristi gerek mükemmel teknikleriyle gerekse olağanüstü yaratıcılıklarıyla rock müziğe yapılan bu eleştirilere bir son vermişlerdir. Joe Satriani , Steve Vai , Nuno Bettencourt , Yngwie Malmsteen , Marty Friedman , Jason Becker , Frank Gambale , Joe Petrucci gibi gitaristler rock gitar tekniğini doruk noktaya ulaştırmayı başaran isimler olmuşlardır. Rock ve türevlerinin teknik açıdan bu hızda ve bu denli ilerlemeleri belki de sonun başlangıcının ilk habercisi olmuştur. Bu virtüöz gitaristlerin çoğu bir süre sonra kendilerini tekrar etmeye başladılar. Ve tabii ki bunlardan etkilenen pek çok müzisyen de haliyle aynı duruma gelmeye başladı. Aslında bunun bir sebebi olarak da yeni jenerasyon müzisyenlerin pek yetişememesini gösterebiliriz. Zira alternatif akımı altında yapılan basit ve kalitesiz müziğin medya pompalamasıyla çok rahat başarı kazandığını gören pek çok insan kolayı seçmeyi tercih etti. Sonuç olarak 80 li yıllarda başlayan teknik müzik akımının 90 ların başında bitmeye yüz tuttuğunu ve 90 lardaki ender temsilcileri olarak Dream Theater , Savatage gibi grupların kaldığını söylemek herhalde çok da yanlış olmayacaktır. Esasen genel bağlamda müzik derin bir tıkanma içerisindedir. Kalitesiz olan da çok rahat bir şekilde başarıya ulaşabilmekte ve bu da müziğin artık müzik olmaktan çok bir imaj pazarlama sistemine dönüştüğünü acı bir şekilde görmekteyiz. Dışarıdaki kalitesizliğim ülkemize kat be kat fazlasıyla yansımasından da daha doğal hiç bir şey olmayacağı düşüncesindeyim. Son olarak eklemek istediğim müzikte kaliteyi yakalamanın günden güne zorlaştığı ve maalesef bunun rock müziği de etkilemekte olduğudur ....

Musa Öztürk